ಜೈಲಿಗೆ ಹೋಗಲು ಎಂಟೇ ದಿನ ...

ಎಲ್ಲರಂತಿರಲಿಲ್ಲ ಅವಳು, ಹಾಗೆಂದು ಇದು ಅವಳು ಬಯಸಿದ್ದು ಅಲ್ಲ. ಬದುಕಿನ ವೈಚಿತ್ರದ ನರ್ತನಕ್ಕೆ ನ್ರತ್ಯಗಾತಿಯಾದ ನತದೃಷ್ಟೆ ಅವಳು. ಮನುಷ್ಯನ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ರೆಕ್ಕೆ ಪುಕ್ಕ ಬಲಿತು ಆತ  ಹಾರಾಡುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದರೂ ಮೃಗೀಯ ಮನೋಭಾವನೆ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಅವಳ ಜೀವನವೇ ಸಾಕ್ಷಿ.

      ಸುಮಾರು 30 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಮಾತು. ಸುರ ಸುಂದರ, ಮನ್ಮಥನ ರೂಪವೇ ಆಗಿದ್ದ ಅವನಿಗೆ ಸಾವಿರಾರು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಹಿಂದೆ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವನ ಕುಡಿನೋಟಕ್ಕೆ, ತುಟಿಯ ಮಾಟಕ್ಕೆ, ಮಾದಕ ನಗುವಿಗೆ ಸೋಲದವರಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಂಥಹ ಸುಂದರ ಸುಶೀಲ ಹುಡುಗನನ್ನು ಅವಳು ಮೊದಲ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಕಂಡಾಗಲೇ ಮಾರುಹೋಗಿದ್ದಳು, ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಬಲು ಬೇಗ ತನ್ನನ್ನೇ ಮಾರಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು ಕೂಡಾ. ಪ್ರೀತಿಯೇ ಹಾಗೇ, ಅದಕ್ಕೆ ಯಾವ ಗಡಿಯಿಲ್ಲ, ಜಾತಿಯ ಹಂಗಿಲ್ಲ, ಮಾತಿನ ಗೋಜಿಲ್ಲ, ಸಂಭಂಧಗಳ ಕಡಿವಾಣವಿಲ್ಲ. ಒಂದು ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಪ್ರೀತಿ ಬೆಳ್ಳಂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಿಮ್ಮ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಮಧ್ಯಾನ್ಹದ ವೇಳೆಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಎದೆಗೆ ತನ್ನ ಚಲನೆ ಆರಂಬಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅವಳಿಗಾದದ್ದೂ ಅದೇ. ಕುಡಿನೋಟದಲ್ಲೇ ಕೊಂದ ಆ ಸುಂದರಾಂಗನಿಗೆ ಒಲಿದ ಅವಳು ಅವನೊಂದಿಗೆ ಪ್ರೇಮ ಸಲ್ಲಾಪದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದಳು.

      ಕಾಲ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಯದು. ಇಂದು ಬರುವ ಸೂರ್ಯ, ರಾತ್ರಿ ಬರುವ ಚಂದ್ರ, ಬದುಕಿಗೆ ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ, ಎಲ್ಲವೂ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಯದೆ ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ತಾವು ಕರ್ತವ್ಯ ಬದ್ದ ಕೆಲಸಗಾರರಂತೆ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ಅವಳ, ಅವನ ಪ್ರೇಮದ ದ್ಯೋತಕವಾಗಿ ಒಂದು ಮಗು ಅವಳ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಸಂಗತಿ ಗೊತ್ತಾದಾಗ ಅವರು ಮದುವೆ ಆಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಅವಳೂ ಸರ್ವಾಂಗ ಸುಂದರಿ. ಬಾಣ ಭಟ್ಟನ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಚೆಲುವೆಯನ್ನೂ ಮೀರಿಸುವ ಸೌಂದರ್ಯ ಅವಳದಾಗಿತ್ತು. ಮಾದಕ ಮೈಮಾಟ, ಚೆಲುವಿನ ಮೈಕಟ್ಟು, ಚುಂಬಕ ಶಕ್ತಿಯ ಮಾತು ಅವನನ್ನು ಅವಳ ಬಳಿ ಸೆಳೆದಿತ್ತು. ಇಂಥ ಸರ್ವಾಂಗ ಸುಂದರ, ಸುಂದರಿ 30 ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಮದುವೆಯಾದರು.

      ಕಥೆ ಆರಂಬವಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲಿ. ಆರಂಬಿಕ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಸುಗಮವಾಗಿತ್ತು. ಕೈ ಕೈ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಅವರು ಹೋಗುವಾಗ ರಸ್ತೆಯ ಇಕ್ಕೆಲಗಳಲ್ಲಿ ಹೂಗಳೇ ನಾಚಿ ಮುದುಡಿ ಕೊಂಡವೇನೋ  ಎಂಬಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅವರಿಬ್ಬರ ಬದುಕು ಸಾಗಿತ್ತು. ಅವಳೆಂದರೆ ಜೀವ, ಅವಳಿಲ್ಲದೆ ಬದುಕಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲವದು. ನೋಡದ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳಿಲ್ಲ. ಹೋಗದ ಸುಂದರ ತಾಣಗಳಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅದೊಂದು ಹ್ಯಾಪಿ ಫ್ಯಾಮಿಲಿ.

      ದಿನ ಸರಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವನಲ್ಲಿ ವಿಚಿತ್ರ ಭಾವನೆಗಳು ಮೂಡತೊಡಗಿದವು. ಪದೇ ಪದೇ ಕೋಪ, ಸಿಟ್ಟು, ಅಸಹನೆ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗತೊಡಗಿತು. ಯಾವ ಹೆಂಡತಿಯೆಂದರೆ ತನ್ನೆಲ್ಲ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಧಾರೆ ಎರೆಯುತ್ತಿದ್ದನೋ ಅದೇ ಹೆಂಡತಿ ಎಂದರೆ ಬುಸುಗುಟ್ಟುವ ಹಾವಂತೆ ತೋರತೊಡಗಿತು ಅವನಿಗೆ. ಅವಳೋ ಏನೂ ಅರ್ಥವಾಗದೆ ಮೌನಿಯಾಗ ತೊಡಗಿದಳು. ಮೌನ ದ ಕಟ್ಟೆ  ಒಡೆದಾಗ ಜಗಳ. ಇಲ್ಲದಿರೆ ಕಣ್ಣೀರು ಅವಳ ಅಸ್ತ್ರ. ಜಗತ್ತಿನ ಎಲ್ಲ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಕಣ್ಣೀರು  ಎಂದರೆ ಬಹುದೊಡ್ಡ ಆಸ್ತಿ. ಅಪ್ಪನ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ ಬರುವ ಪ್ರತಿ ಹೆಣ್ಣು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಕಣ್ಣೀರು ತರಲು ಮರೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಆ ಹೆಣ್ಣಿನ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಬೆಲೆ ಸಿಗದಿದ್ದಾಗ ಅವಳಿಗೆ ಉಳಿಯುವುದು ಕಣ್ಣೀರು  ಮಾತ್ರ. ಅದೇ ಕಣ್ಣೀರು ಜಗತ್ತಿನ ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಮಹಿಳೆಗೆ ಬದುಕಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿದೆ, ಬಾಳಲು ಕಾರಣ ನೀಡಿದೆ, ಸಾಯಲು ಪ್ರತಿರೋಧಿಸಿದೆ. 

      ಅವಳೂ ಸಹ ನೋವಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ಕಣ್ಣೀರು  ಹಾಕಿ ಸಮಾಧಾನ ಪಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ದಿನ ಗಳೆದಂತೆ ಆತ ಮನುಷ್ಯತ್ವಕ್ಕೆ ಅಪವಾದವೆಂಬಂತೆ ವರ್ತಿಸತೊಡಗಿದ. ದಿನದ ಕುಡಿತದ ಮುಂದೆ ಹ್ರದಯದ ಮಿಡಿತ ಅರ್ಥವಾಗದು ಯಾರಿಗೂ. ಹಾಗೆಂದೂ ಅವರು ಆಗರ್ಭ ಶ್ರೀಮಂತರು ಕೂಡಾ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿತ್ತು ಹಣ. ಅವನು, ಅವಳು ಪ್ರತಿಷ್ಟಿತ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕಿದ್ದರು. ಆದರೂ ಅದೇನೋ ಅಸಮಾಧಾನ ಅವನಿಗೆ. ಅದು ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ  ಹೋಯಿತೆಂದರೆ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಕೈ ಎತ್ತುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅದು ಬೆಳೆಯಿತು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅವಳಿಗೆ ಹೊಡೆದು ಹೊಡೆದು ಕೋಪ ತಣಿಯದಿದ್ದರೆ ಬಡಪಾಯಿ ನಾಯಿಗೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ. ಒಬ್ಬ ಸುಸಂಸ್ಕ್ರತ ಮನುಷ್ಯ ಹೇಗೆ ಬದಲಾಗಬಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಆತ ಜೀವಂತ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿದ್ದ.  ಇದನ್ನೆಲ ಮೌನವಾಗಿ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ 30 ವರ್ಷಗಳೇ ಕಳೆದುಹೋಯಿತು. ಹೆಣ್ಣಿನ ಸಹನೆಯ ಮುಂದೆ ''ಸಹನೆ'' ಯೇ  ಶರಣಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅವಳು ಅದೆಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆಂದರೆ   ನೋವು ತನಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ನಲಿವನ್ನು ಹಂಚಿವಷ್ಟು. ಆ ನಲಿವಲ್ಲೇ ನೋವನ್ನು ಮರೆಯುವಷ್ಟು.

      ಹೀಗಿರಲೊಂದು ದಿನ, ಅವಳು ಅಡಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತರಕಾರಿ ಕೊಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದಳು. ಎಂದಿನಂತೆ ಆತ ಬಂದು ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಜಗಳಕ್ಕೆ ಇಳಿದ. ಅವಳು ಅದು ಇದೂ ಮಾತನಾಡಿದಳು. ಕೋಪದಲ್ಲಿ ಆತ ನಾಯಿಗೆ ರಪ ರಪನೆ ಹೊಡೆದ. ಅಷ್ಟೂ ಸಾಲದೆಂಬಂತೆ ಅವಳನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಬೀಳಿಸಿ ಕಾಲಿನಲ್ಲಿ ಒದ್ದ. ನರಳಾಡುತ್ತಿರುವ ಅವಳ ಮೇಲೆ ವಿಕ್ರತ ನಗೆ ಬೀರಿ ಗಂಡಸುತನದ ಪೌರುಷವನ್ನು ತೋರಿದ. ಅವಳು ಪ್ರತಿರೋಧ ತೋರಿದರೂ ಅವನ ಬಲದ ಮುಂದೆ ಅವಳು ''ಅಬಲೆ''. ಪುನಃ ಅಳುತ್ತ ಎದ್ದು ತರಕಾರಿ ಕೊಚ್ಚ ತೊಡಗಿದಳು. ಅವನ ಕೋಪ ಮಿತಿ ಮೀರಿತು. ಪುನಃ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಹೊಡೆಯಲೆಂದು ಹೋದಾಗ ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ತಪ್ಪಿ ಅವಳ ಕೈಯಲ್ಲಿರುವ ಚಾಕು ಅವನ ಕೈಗೆ ತಗುಲಿ ರಕ್ತ ಚಿಮ್ಮಿತು. ಕೂಡಲೇ ಆತ ಜಾಗ್ರತನಾದ. ಹೊಡೆಯಲಿಲ್ಲ, ಬಡಿಯಲಿಲ್ಲ. ನೇರವಾಗಿ ಪೋಲಿಸರಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಹಲ್ಲೆಯ ಆರೋಪ ಹೊರಿಸಿದ. ಉತ್ತಮ ವಕೀಲರು, ಸತ್ಯವನ್ನೇ ಸುಳ್ಳು ಮಾಡಲು ಸಾದ್ಯ, ಹಾಗೆಯೇ ಸುಳ್ಳನ್ನೇ ಸತ್ಯ ಮಾಡಲು ಸಾದ್ಯ ಎನ್ನುವುದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸಾಬೀತಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಅವಳು ಅವನ ಮೇಲೆ ಹಲ್ಲೆ ನಡಿಸಿದ್ದು ನಿಜ ಎಂದು ದೃಢ ಪಟ್ಟು ಅವಳಿಗೆ ೨ ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಜೈಲು ಶಿಕ್ಷೆ ನಿಗದಿಯಾಯಿತು. ಜೀವನ ಪರ್ಯಂತ ಅವನ ನೋವನ್ನು ಸಹಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಅವನೇ ಸರ್ವಸ್ವ ಎಂದು ನಂಬಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಎಲ್ಲವನ್ನು ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕಿ ನುಂಗಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅವಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಪ್ರತಿಫಲ ಜೈಲು ವಾಸ.

      ಸ್ನೇಹಿತರೆ, ಮೇಲಿನದು ಚಂದಮಾಮನ ಕಥೆಯಲ್ಲ, ಇಲ್ಲ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರೆಯಲು ನಾನು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಕಲ್ಪನೆಯೂ ಅಲ್ಲ. ಇದು ಕಳೆದ ವಾರ ನನ್ನೆದುರಿಗೆ ಕುಳಿತ 55 ವರ್ಷದ ಹೆಣ್ಣಿನ ಕರುಣಾ ಭರಿತ ನೋವು. ಇದೀಗ ಅವಳು ಜೈಲಿಗೆ ಹೋಗಲು ೮ ದಿನ ಬಾಕಿಯಿದೆ.   ದಿನ ಎಣಿಸುತ್ತ, ಕಣ್ಣೀರು  ಹಾಕುತ್ತ ಕುಳಿತ ಆ ಹೆಣ್ಣಿನ ನೋವು  ಹೇಳಲು ಅಸಾದ್ಯ. ಅವಳೆದುರಿಗೆ ಕುಳಿತು, ಅವಳ ಬಾಯಿಂದ ಕಥೆ ಕೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯಲೇ ಬೇಕೆನಿಸಿತು.

      ಅನಿವಾರ್ಯ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಅವಳ ಹೆಸರು ನೀಡಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಸ್ವೀಡನ್ನಿನ ಪ್ರಜೆ. ಆತನೂ ಸ್ವೀಡನ್ನಿನ ಪ್ರಜೆ. ಆ ಹೆಂಗಸು ತನ್ನ ಸರ್ವ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಅವಳ ಮನೆ ತುಂಬಾ ಸುಂದರ ಚಿತ್ರ ಗಳು, ಅವಳ ಮಗನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿರಿನ ಕೋಡಿ. ಬದುಕು ಎಷ್ಟು ವಿಚಿತ್ರ ಎನಿಸತೊಡಗಿದೆ.

ತಾಯಿ ಸಮಾನಳಾದ ಅವಳಿಗೆ ಹೀಗಾಗಬಾರದಿತ್ತು ಎಂಬ ನೋವು ಮನವನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ವಾರವೆಲ್ಲ ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಿ ಮನ ಸೋತಿದೆ.

ಅವಳ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಬರುವಾಗ ''ತಾನಿನ್ನು ಬರುತ್ತೇನೆ'' ಎಂದು ಹೇಳಿ ಕಣ್ಣಿರು ಇಟ್ಟಾಗ ಮನಸಿಗೆ ಅದೇನೋ ನೋವು ಆವರಿಸಿತು. 

ಯಾರಿಗೂ ಹೀಗಾಗದಿರಲಿ.