ನಾ ನಡೆವ ಹಾದಿಯಲಿ.....

- ಗುರು ಬಬ್ಬಿಗದ್ದೆ

ನಾ ನಡೆವ ಹಾದಿಯಲಿ 

ಕಲ್ಲು ಮುಳ್ಳುಗಳಿರದಿರಲಿ

ಸೃಷ್ಟಿ ಸೊಬಗಿನ ಚೆಲುವೆ ಆಡುತಿರಲಿ

ಸಂತೋಷದಿ ಹೂವು ಬಿರಿಯುತಿರಲಿ  

ನಾ ನಡೆವ ಹಾದಿಯಲಿ

ತೆಂಗು ಕಂಗುಗಳೆಲ್ಲ ಕಂಗೊಳಿಸುತಿರಲಿ

ಗಿಡವೆಲ್ಲ ಮರವಾಗಿ ಹಸುರಾಗಲಿ

ಸಜ್ಜನರ ಪಾಲಿಗದು ಉಸಿರಾಗಲಿ 

ನಾ ನಡೆವ ಹಾದಿಯಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಪಸರಿಸಲಿ

ವಾತ್ಸಲ್ಯದ ಮೂರ್ತಿ ಎಚ್ಚೆತ್ತು ಬರಲಿ

ಭ್ರಾತೃತ್ವದ ಕಂಪು ಇಂಪಾಗಿ ಹರಡಲಿ 

ನಾ ನಡೆವ ಹಾದಿಯಲಿ ಬಡತನವು ಇರದಿರಲಿ

ಸಿರಿತನವು ತನ್ನ ಮಿತಿ ಮೀರದಿರಲಿ

ಸಮಾನತೆಯ ಬದುಕು ಮೂಡಿ ಬರಲಿ 

ನಾ ನಡೆವ ಹಾದಿಯಲಿ ಹಿಂಸೆಗಳು ಅಳಿಯಲಿ

ದ್ವೇಷಕ್ಕೆ ಶಾಂತಿಯು ಬೆಳಕಾಗಲಿ

ಮನಸುಗಳ ಬೆಸೆಯುವ ಸರಪಳಿಯಾಗಲಿ 

ನಾ ನಡೆವ ಹಾದಿಯಲಿ

ಸಾಹಿತ್ಯದ ಧ್ವನಿಯು ಕೇಳಿ ಬರಲಿ

ಕವಿ ಪುಂಗವರ ಕವನ ಹಾಡಾಗಲಿ

ನನ್ನ ಉನ್ನತಿಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವಾಗಲಿ 

ನಾ ನಡೆವ ಹಾದಿಯಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಬರಲಿ

ಅದು ಮನುಜ ಪಥವಾಗಲಿ

ವಿಶ್ವ ಮಾನವ ಪಥಕೆ ನುಡಿಯಾಗಲಿ 

ಸೇಲನ್ ನಲ್ಲಿ ಸ್ವೀಡಿಶ್ ದಂಪತಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಕಳೆದ ಕೊನೆಯ ದಿನ...

ಪ್ರವಾಸ ಕಥನ ..ಭಾಗ 4  

ಹಿಂದಿನ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ( http://gurumurthyhegde.blogspot.com/2009/04/3.html ) ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಜೊತೆ ಅನುಭವಿಸಿದ ಪ್ರಕ್ರತಿಯ ರೋಚಕ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಿದ್ದೆ. ಇಂದು ಇಲ್ಲಿ ನಾವು ಕಳೆದ ಕೊನೆಯ ದಿನದ ನೆನಪುಗಳ ಬುತ್ತಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ಇಂದು ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಮಾಡಲು ಕೊನೆಯ ದಿನವಾಗಿತ್ತು, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದಾಗ ೧೫ ಡಿಗ್ರಿ ಯಷ್ಟು ಉಷ್ನತೆಯಿತ್ತು. ಸೂರ್ಯನ ಸಂಪೂರ್ಣ ಪ್ರಕಾಶ ಎಲ್ಲ ಹಿಮದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಹಿಮ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕರಗಲಾರಂಬಿಸಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದರಲೂ ಒಂದು ಸೌಂದರ್ಯತೆಯಿದೆ, 

ಕರಗುವ ಪರಿ, ಬೀಳುವ ಪರಿ, ಎಲ್ಲವೂ ಅದ್ಭುತ, ರಮ್ಯ ಮನೋಹರ.ಇಂದು ರಾಲ್ಫ್ ಮತ್ತು ಅವರ ಹೆಂಡತಿ ಲೀನ ಬೇರೆ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಮಾಡಲು ಹೋದರು. ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಇಬ್ಬರೇ ಇನ್ನೊದು ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಹೋದೆವು. ಇಬ್ಬರೇ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಬಿದ್ದರೂ ನಗಲು ನಾವಿಬ್ಬರೇ ಇದ್ದೆವು. ಹಾಗಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಆರಾಮ ಎನಿಸಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಂದು ತುಂಬಾ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾ ಅನೇಕ ಜಾಗಗಳ ದರ್ಶನವಾಯಿತು. ಮೊದಲಿಗೆ ನಮ್ಮ ಪ್ರಯಾಣದ ಮದ್ಯದಲ್ಲಿ ನಾಯಿಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ತಾನು ಹಿಂದೆ 

ಹೋಗುವ ಮನುಷ್ಯನ ದರ್ಶನವಾಯಿತು. ಹೀಗೆ ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಇಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.ಆ ಬಡಪಾಯಿ ನಾಯಿಗಳ ಸ್ಥಿತಿ ದೇವರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ. ಅವುಗಳನ್ನು ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಇವರು ಹಿಮದಲ್ಲಿ ವೇಗವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಆ ನಾಯಿಗಳಿಗೋ ವಿಪರೀತ ಚಳಿಯಾಗಿ ಮುದುಡಿಕೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಯಜಮಾನದ ಹೊಡೆತದ ರುಚಿ ತಾಳಲಾರದೆ ಓಡುತ್ತಾ ಹೋಗುವ ದ್ರಶ್ಯ ಮನ ಕಲಕಿತು. ಹೀಗೆಯೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದೆ ಹೋದಕೂಡಲೇ ಒಂದು 250 ವರ್ಷಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲಾದ ಚಹಾ 

ಅಂಗಡಿ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅತ್ಯಂತ ಪುಟ್ಟ ಚಹಾ ಅಂಗಡಿ, ಆದರೆ ಅದು ಅಷ್ಟೊಂದು ಹಳೆಯದು ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ಒಡನೆಯೇ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು . ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿದ ಮನೆ 50 ವರ್ಷ ಬರಲು ಕಷ್ಟ. ಅಂಥದರಲ್ಲಿ 250 ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಹಳೆಯದಾದ ಚಹಾ ಅಂಗಡಿ ಅದೇ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಇದೆ ಎಂದರೆ ಸೋಜಿಗವೇ ಸರಿ. ಪ್ರಕ್ರತಿಯ  ವಿಕೋಪಕ್ಕೆ ಎದುರಾಗಿ ಸೆಟೆದು ನಿಂತು ತನ್ನ ಭವಿತವ್ಯದ ಮೊನಚನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿರುವ ಆ ಅಂಗಡಿಗೆ ಒಂದು ಸಲಾಮು ಹೊಡೆದು ಮುಂದೆ ಹೊರಟೆವು. ಪ್ರಕ್ರತಿಯ ವಿಚಿತ್ರ ನೋಡಿ. ಎಲ್ಲ 

ಗಾಳಿ, ಬೆಳಕು ಶುಭ್ರ ವಾಗಿದ್ದರೆ ಈ ರೀತಿಯ ಎಲೆಗಳು ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತವಂತೆ. ಇದನ್ನು ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ನೋಡಲು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೊಂದು ಶುಭ್ರತೆ ಪ್ರಕ್ರತಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಇವು ಹುಟ್ಟುತ್ತವಂತೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಅನೇಕ ಗಿಡಗಳಲ್ಲಿ ಇದರ ದರ್ಶನವಾಯಿತು.  ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ನಡೆಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ಕಾಲದ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಸೆಟ್ ಗಳನ್ನಿಟ್ಟ ಒಂದು ಅಂಗಡಿ ನೋಡಿದೆವು. ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿನ

 

ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಸೆಟ್ ಹೇಗಿತ್ತು ಎನ್ನುವುದರ ಪರಿಚಯವಾಯಿತು. ಇಂದು ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಸೇರಿ ಸುಮಾರು ೧೫ ಕಿ ಮಿ ಗಳಷ್ಟು ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಮಾಡಿದೆವು. ನಯನ ಮನೋಹರ ಹಿಮದ ರಾಶಿಗಳ ನಡುವೆ ನಮ್ಮನ್ನೇ ನಾವು ಕಳೆದು ಕೊಂಡಷ್ಟು ಭಾಸವಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿನ ಒಂದೊಂದು ಪರ್ವತಗಳೂ ನವ ವಧುವಿನಂತೆ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಾ 

ಪ್ರವಾಸಿಗರನ್ನು ತಮ್ಮತ್ತ ಸೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಹೀಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ದಿನ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಮಾಡಿ ರಾತ್ರಿ ರಾಲ್ಫ್ ಮತ್ತು ಲೀನ ಜೊತೆ ಊಟ ಮಾಡಿ ಕೊನೆಯ ದಿನದ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ನಿದ್ದೆ ಹೋದೆವು. 

ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗನೆ ಎದ್ದು ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಸೆಟ್ ಎಲ್ಲ ತಿರುಗಿ ಕೊಟ್ಟು ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಸಾಮಾನು ಪ್ಯಾಕ್ ಮಾಡಿ ರಾಲ್ಫ್ ಮತ್ತು ಲೀನಾಗ ಕ್ರತಜ್ನತೆಯನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿದಾಗ ಏನೋ ಒಂದು ಅಗಲಿಕೆಯ ನೋವು ಮನದಂಚಿನಲ್ಲಿ ಸುಳಿದು ಹೋಯಿತು. ಮಾನವೀಯತೆಗೆ ಜಾತಿಯ ಹಂಗಿಲ್ಲ,  ಎನ್ನುವುದು ಅವರ ಜೊತೆ ದಿನ ಕಳೆದಾಗ ತಿಳಿಯಿತು. ತಾವು ಸ್ವೀಡಿಶ್ ಆಗಿದ್ದರೂ ನಮ್ಮನ್ನು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ನೋಡಿಕೊಂಡ ಅವರನ್ನು ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಲು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇಂಥಹ ಎಷ್ಟೋ ಮಧುರ ಸಂಭಂದಗಳೊಡನೆ ಬಸ್ ಹತ್ತಿದಾಗ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಏನೋ ಒಂದು ನೋವಿತ್ತು. ರಾಲ್ಫ್ ನಮ್ಮನ್ನು ಕಳಿಸಲು ಬಸ್ ಸ್ಟೇಷನ್ ತನಕ ಬಂದಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೂ ಏನೋ ಬೇಸರ, ನಮಗೂ ಏನೋ ತಳಮಳ. ಬರುವಾಗ ಇದ್ದ ಉತ್ಸಾಹ ಆಗ ಮಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಸಿಹಿನೆನಪುಗಳು, ಮಧುರ ಅನುಭವಗಳು ಮನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ತನ್ನಾಟ ಆರಂಬಿಸಿತ್ತು. ರಾತ್ರಿ Gothenburg ಬಂದಿಳಿದಾಗ 7 ಗಂಟೆಯಾಗಿತ್ತು. ಭಾರವಾದ ಮನಸ್ಸು, ಭಾರ ಹೆಜ್ಜೆಗಳಿಂದ ಮನೆಯ ಕಡೆ ಹೊರಟೆವು. 

 

ಆದರೆ ಈ ಪ್ರವಾಸ ಒಂದು ಹೊಸ ಅನುಭವ ಕೊಟ್ಟಿತು. ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಎನೆಂಬುದನ್ನೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ನಮಗೆ ಸ್ವೀಡಿಶ್ ದಂಪತಿಗಳು ಹೊಸ ನೆನಪುಗಳ ಬುತ್ತಿಯನ್ನೇ ನೀಡಿದ್ದರು. ಆ ಹಿಮಗಳ ರಾಶಿ, ಪರ್ವತದ ಸೌಂದರ್ಯ, ಒಂದೇ ಎರಡೇ, ಎಲ್ಲವೂ ಈಗ ನೆನಪು ಮಾತ್ರ, ನೆನಪು ಮಾತ್ರ, ನೆನಪು ಮಾತ್ರ.....  

ಕೊನೆಯ ಒಂದು ತಿಂಗಳಿಂದ ನನ್ನೊಡನೆ ಪ್ರವಾಸ ಕಥನ ಓದಿದ, ಅಭಿಪ್ರಾಯ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ ತಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಧನ್ಯವಾದಗಳು. ಮತ್ತೆ ಬರುತ್ತೇನೆ....

ಪ್ರಕ್ರತಿಯ ಅಧ್ಭುತ ಸಿರಿಯಲ್ಲಿ ಸೇಲನ್.. ಭಾಗ 3

ಪ್ರವಾಸ ಕಥನ .. ಭಾಗ 3

ಹಿಂದಿನ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ( http://gurumurthyhegde.blogspot.com/2009/04/2.html ) ಸೇಲನ್ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ನ ಮೊದಲ ರೋಚಕ ಅನುಭವದ ಬಗೆಗೆ ತಿಳಿಸಿದ್ದೆ ಹಾಗೂ ಅಲ್ಲಿನ ಹಿಮದ ಪ್ರಭಾವದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಈ ವಾರ ಅಲ್ಲಿನ ಪ್ರಕ್ರತಿಯ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಹಾಗೂ ಡೌನ್ ಹಿಲ್ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಬಗೆಗೆ ತಿಳಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ.

ಮಧ್ಯಾನ್ಹದ ಸೊಗಸಾದ ಊಟದ ನಂತರ (ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಭಾರತೀಯ ಅಡಿಗೆಯನ್ನು ಸ್ವೀಡಿಶ್ ಗೂ ಸೇರಿಸಿ ಮಾಡಿದ್ದಳು) ಎರಡನೇ ಹಂತದ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಮಾಡುವ ಮೊದಲು ರಾಲ್ಫ್ ಸೇಲನ್ ಪ್ರದೇಶ ವೀಕ್ಷಣೆಗೆಂದು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಅಲ್ಲಿಂದ ೨ ಕಿ ಮಿ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಜಾಗವೇ ತಂಡಾದಾಲನ. ಇಲ್ಲಿಯೇ ಬಹಳಷ್ಟು ಡೌನ್ ಹಿಲ್ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ರೋಡ್

ಇರುವುದು. ಇದೊಂದು ರಮಣೀಯ ಸ್ಥಳ. ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಪರ್ವತ, ಆದರೆ ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಇದೆ ಡೌನ್ ಹಿಲ್ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಜಾಗವಾಗಿ ಮಾರ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಮೇಲಿನಿಂದ ಸ್ಕಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ರಭಸದಲ್ಲಿ ಕೆಳಗೆ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಮೇಲಿನಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಬರುವ ವೇಗ ಘಂಟೆಗೆ ೨೦೦ ಕಿ ಮಿ ಗಳು ಎಂದರೆ ಅದರ ರಭಸ ಊಹಿಸಿ. ಇಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ತುಂಬಾ ಪೆಟ್ಟಾಗುತ್ತದೆ. ಕೈ ಕಾಲು ''ವೈದ್ಯೋ ನಾರಾಯಣೋ ಹರಿ'' ಎನ್ನುವುದು ಗ್ಯಾರಂಟೀ . ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳು ಮೇಲಿನಿಂದ ಬರುವಾಗ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿಯುತ್ತದೆ, ನಮಗೆ

ಮಾಡಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದು. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಮಾಡೋಣ ಎಂದು ಮಾತ್ರ ಎನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಮುಂದಿನ ವರ್ಷ ಹೋದರೆ ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತೇವೆ. ಈ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟು ಸಾಕು ಎನಿಸಿತು. ಜಗತ್ತಿನ ನಾನಾ ಕಡೆಯಿಂದ ಇದನ್ನು ಆಡಲು ಜನ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಸಂಪೂರ್ಣ ಬೆಟ್ಟ ಹಿಮಾಚ್ಚಾದಿತ ವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ನೋಡಿದಷ್ಟೂ ನೋಡಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಮದುವೆಯ ಮಂಟಪದಲ್ಲಿ ವಧು ವರರು ಪರಸ್ಪರ ಮುಖ ನೋಡಿಕೊಂಡಂತೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತು ಆ ಬೆಟ್ಟವನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತೆ. ''ಮರೆತೆನೆಂದರೂ ಮರೆಯಲಿ ಹ್ಯಾಂಗ್'' ಎನಿಸಿತು ಮನದಲ್ಲಿ.

ಇಲ್ಲಿ ಹಿಮದಲ್ಲಿ ಓಡಿಸಲೆಂದೇ ವಿಶೇಷ ವಾಹನಗಳನ್ನುಮಾಡಿರುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ಲದಾಕ್ ನಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧದ ಟ್ಯಾಂಕರ್ ಗಳಂತೆ

ಗೋಚರಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ಡೌನ್ ಹಿಲ್ ಮಾಡುವಾಗ ನಿಮಗೊಂದು ಸಂಶಯ ಬರಬಹುದು. ಅಷ್ಟೊಂದು ಮೊನಚಾದ ಬೆಟ್ಟವನ್ನು ಇಳಿದು ಬರುವುದೇನೋ ಸರಿ, ಆದರೆ ಹತ್ತುವುದು ಹೇಗೆ? ಅಲ್ಲವೇ. ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಇಲ್ಲಿನ ಪ್ರೈವೇಟ್ ಕಂಪನಿಗಳು ಲಿಫ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಳಗೆ ಇಳಿದು ಬಂದು ನಂತರ ಲಿಫ್ಟ್ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತರೆ ಆಯಿತು. ಪುನಃ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ಮತ್ತೆ ಇಳಿಯುವುದು. ಬೆಳಿಗಿನಿಂದ ಮಧ್ಯಾನ್ಹ 5 ಘಂಟೆಯವರೆಗೆ ಈ ಲಿಫ್ಟ್ಗಳು ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಅದರ ನಂತರ ಎಷ್ಟೋ ಜನರು ಕುಡಿದು ಮೋಜನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರಂತೆ. ಕುಡಿತದ ಅಮಲು ಅವರನ್ನು ಮೇಲೆ ಕಳಿಸುತ್ತದೆಯೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಅವರಿಗೆ ಮೇಲೆ ಹೋದಂತೆ ಅನಿಸಬಹುದು ನಶೆಯ ಮತ್ತಿನಲ್ಲಿ.

ಅದಾಗಲೇ ೪ ಘಂಟೆಯಾದ್ದರಿಂದ ಹೊರಡಲು ಅಣಿಯಾದೆವು. ಆದರೆ ನಮಗೊಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಕಾದಿತ್ತು. ಸೂರ್ಯ ಮೋಡಗಳ ಮರೆಯಿಂದು ಸರಿದು ನಗುತ ನಿಂತಿದ್ದ. ಅವನ ಕಿರಣಗಳು ಪರ್ವತದ ತುದಿಯನ್ನು ಚುಂಬಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಮೊದಲ ಚುಂಬನಕ್ಕೆ ನಸು ನಾಚಿ ನಗುವ ಕೋಮಲಾಂಗಿಯ ಕೆನ್ನೆಯಂತೆ ಆ ಬೆಟ್ಟ ನೋಡುಗರನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸತೊಡಗಿತು. ಆ ಕಿರಣಗಳಿಗೆ ಹಿಮ

ಹೊಳೆಯತೊಡಗಿತು. ಸೂರ್ಯನ ಶಾಖಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಮ ಕರಗಿದಂತೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊಗೆ ಏಳಲಾರಂಬಿಸಿತು. ಸಮಸ್ತ ಪ್ರದೇಶವೇ ಒಂದು ಹೊಸ ಅದ್ಭುತವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿತು. ''ಶಬರಿಮಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಕರ ಜ್ಯೋತಿಗಾಗಿ ಕಾದ ಭಕ್ತರಂತೆ '' ಎಲ್ಲರೂ ಆ 

ಪರ್ವತದ ತುದಿಯನ್ನೇ ನೋಡಿ ಆನಂದಿಸತೊಡಗಿದರು. ಪ್ರಕ್ರತಿ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಸುದ್ದಿ ಮಾಡಿ ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನವಾಯಿತು. ಮೋಡ ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಮಂಗಳ ಮಾಡುವಂತೆ ಮತ್ತೆ ಸೂರ್ಯನನ್ನು ಮರೆ ಮಾಡಿ ನಮಗೆ ನಿರಾಸೆ ಉಂಡು ಮಾಡಿ ''ಹೋಗಯ್ಯ ಸಾಕು'' ಎಂದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಎಷ್ಟಂದರೂ ನಾವು ಪ್ರಕ್ರತಿ ಪ್ರಿಯರಲ್ಲವೇ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಾ ಆ ದ್ರಷ್ಯವನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟೆವು.

ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಪುನಃ ಎರಡನೇ ಹಂತದ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಗೆ ಅಣಿಯಾದೆವು.ಬೆಳಿಗಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ೬ ಕಿ ಮಿ ಮಾಡಿದ್ದೆವು. ಈಗ ೯ ಕಿ ಮಿ ಮಾಡುವ ನಿರ್ಧಾರದೊಂದಿಗೆ ಹೊರಟೆವು. ರಾಲ್ಫ್ ಗೆ ಎಷ್ಟು ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಿದರೂ ಸಾಲದು. ಸದಾ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದು ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಕಲಿಸುವ ಪರಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅದ್ಭುತ. ಮಧ್ಯಾನ್ಹದ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಅಷ್ಟೊಂದು ಕಷ್ಟ ಎನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಬೀಳುವ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು. ನಾನು ಹಾಗೂ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಸ್ಪರ್ಧೆಯನ್ನು ನಡೆಸಿ ಯಾರು ಬೇಗ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಎಂದು

ನೋಡಿದೆವು. ಫಲಿತಾಂಶ ಕೇಳಬೇಡಿ. ಅದು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ನಡೆದ ಸ್ಪರ್ಧೆ. ಹೀಗೆಯೇ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಮಾಡುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ ನಮ್ಮ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ರಸ್ತೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಬೈಕ ಗಳ ವಿಪರೀತ ಸದ್ದು ಗದ್ದಲ ಕೇಳಿಬಂತು. ಅದೇನೆಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ರಾಲ್ಫ್ ಹೇಳಿದರು, ಇಲ್ಲಿ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಮಾಡಿದಂತೆ ಸ್ನೋ ಬೈಕಿಂಗ್ ಕೂಡಾ ಮಾಡುತ್ತಾರಂತೆ. ಘಂಟೆಗೆ ೧೨೦ ರಿಂದ ೧೮೦ ಕಿ ಮಿ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಕಿರುಚಾಡುತ್ತಾ ಅವರು ಹೋಗುವಾಗ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಉಳಿದವರಿಗೆ ಕಿರಿ ಕಿರಿ ಆಗುವುದು ಸಹಜ. ಹಿಂದಿನ ವರ್ಷ ಇದೆ ರೀತಿ ಹೋಗುವಾಗ ಕೆಲವು ಜನ ವೇಗ ನಿಯಂತ್ರಿಸಲಾಗದೆ ಸತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಾಗ ಯಾಕಪ್ಪ ಇದೆಲ್ಲ ಬೇಕು ಇವರಿಗೆ ಎನಿಸಿತು. ಕೇಳಬೇಕಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಮಾತು? ಅವರೂ ಎಲ್ಲರೂ ಹೋಗುವ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಹೋಗುವಂತಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗಾಗಿಯೇ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಸ್ತೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ . ಅವರು ಅದನ್ನಲ್ಲದೆ ಬೇರೆ ಕಡೆ ಹೋದರೆ ದಂಡ ಹಾಕಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಹೀಗೆ ಬಗೆ ಬಗೆಯ ಪ್ರಕ್ರತಿಯ ವೀಕ್ಷಣೆಯೊಂದಿಗೆ  ಯಶಸ್ವೀಯಾಗಿ ೯ ಕಿ ಮಿ (ಒಟ್ಟಿಗೆ ೧೫ ಕಿ ಮಿ ) ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸಂಜೆ ೭ ಘಂಟೆಯಾಗಿತ್ತು. ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಆಕಾಶ ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿತ್ತು. ಆ ಬಿಳಿಯ

ಹಿಮ, ಕೆಂಪು ಆಕಾಶ, ಚಿತ್ರಕಾರನ ಚಿತ್ರದಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ''ರವಿವರ್ಮನ ಕುಂಚದ ಕಲೆ ಬಲೆ'' ಹಾಡು ನೆನಪಾಗಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಊಟ ಮಾಡಿ ಮಲಗಲು ಅಣಿಯಾದೆವು. ಬೆಳಗಿನಿಂದ ಸುತ್ತಿ ಸುತ್ತಿ ಕಾಲುಗಳು ದಣಿದಿದ್ದವು. ಆದರೆ ೧೫ ಕಿ ಮಿ ಮೊದಲ ದಿನವೇ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಕೂಡಾ ಇತ್ತು. ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಿದಾಗ ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತು ನಿದ್ದೆಯೇ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಬಿಳಿಯ ಹಿಮವೇ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಹಿಮದಲ್ಲಿ ನಡೆದಂತೆ, ಹಿಮದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಂತೆ, ಎದ್ದಂತೆ, ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಹಿಮ ಹಿಮ ಹಿಮ. ತಲೆಯ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಯಲ್ಲೂ ಹಿಮದ ಬುಗ್ಗೆಗಳೇ ತುಂಬಿದ್ದವು.

ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗಿನ ಜಾವ ಮೋಡಗಳ ಸುಳಿವಿರಲಿಲ್ಲ. ಸೂರ್ಯನ ದರ್ಶನ ಮತ್ತೆ ಹುರುಪನ್ನು ತಂದಿತ್ತು. ಇದು ನಮ್ಮ ಕೊನೆಯ ದಿನ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಮಾಡಲು. ಈ ದಿನ ಅನೇಕ ವಿಸ್ಮಯಕಾರಿ ಅನುಭವಗಳು ಆಯಿತು. ನಾಯಿಯೊಂದಿಗೆ ಮನುಷ್ಯನ ಗೆಲುವು, ೧೭೦ ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಹಳೆಯ ಚಾ ಅಂಗಡಿ, ಹೀಗೆ ಅನೇಕ ಅದ್ಭುತ ದ್ರಶ್ಯಗಳ ದರ್ಶನ ಲಭಿಸಿತು. ಅದನ್ನು ಮುಂದಿನ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸುತ್ತೇನೆ. ಮುಂದಿನ ವಾರ ಈ ಪ್ರವಾಸ ಕಥನಕ್ಕೆ ಮಂಗಳ ಹಾಡುತ್ತೇನೆ. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಇದನ್ನು ಓದಿ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ತಿಳಿಸುತ್ತಿರಲ್ಲ . ನಿಮ್ಮ ಅನುಮತಿಯೊಂದಿಗೆ..

ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ.....