ಸೇಲನ್ ನಲ್ಲಿ ಸ್ವೀಡಿಶ್ ದಂಪತಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಕಳೆದ ಕೊನೆಯ ದಿನ...

ಪ್ರವಾಸ ಕಥನ ..ಭಾಗ 4  

ಹಿಂದಿನ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ( http://gurumurthyhegde.blogspot.com/2009/04/3.html ) ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಜೊತೆ ಅನುಭವಿಸಿದ ಪ್ರಕ್ರತಿಯ ರೋಚಕ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಿದ್ದೆ. ಇಂದು ಇಲ್ಲಿ ನಾವು ಕಳೆದ ಕೊನೆಯ ದಿನದ ನೆನಪುಗಳ ಬುತ್ತಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ಇಂದು ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಮಾಡಲು ಕೊನೆಯ ದಿನವಾಗಿತ್ತು, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದಾಗ ೧೫ ಡಿಗ್ರಿ ಯಷ್ಟು ಉಷ್ನತೆಯಿತ್ತು. ಸೂರ್ಯನ ಸಂಪೂರ್ಣ ಪ್ರಕಾಶ ಎಲ್ಲ ಹಿಮದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಹಿಮ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕರಗಲಾರಂಬಿಸಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದರಲೂ ಒಂದು ಸೌಂದರ್ಯತೆಯಿದೆ, 

ಕರಗುವ ಪರಿ, ಬೀಳುವ ಪರಿ, ಎಲ್ಲವೂ ಅದ್ಭುತ, ರಮ್ಯ ಮನೋಹರ.ಇಂದು ರಾಲ್ಫ್ ಮತ್ತು ಅವರ ಹೆಂಡತಿ ಲೀನ ಬೇರೆ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಮಾಡಲು ಹೋದರು. ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಇಬ್ಬರೇ ಇನ್ನೊದು ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಹೋದೆವು. ಇಬ್ಬರೇ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಬಿದ್ದರೂ ನಗಲು ನಾವಿಬ್ಬರೇ ಇದ್ದೆವು. ಹಾಗಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಆರಾಮ ಎನಿಸಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಂದು ತುಂಬಾ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾ ಅನೇಕ ಜಾಗಗಳ ದರ್ಶನವಾಯಿತು. ಮೊದಲಿಗೆ ನಮ್ಮ ಪ್ರಯಾಣದ ಮದ್ಯದಲ್ಲಿ ನಾಯಿಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ತಾನು ಹಿಂದೆ 

ಹೋಗುವ ಮನುಷ್ಯನ ದರ್ಶನವಾಯಿತು. ಹೀಗೆ ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಇಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.ಆ ಬಡಪಾಯಿ ನಾಯಿಗಳ ಸ್ಥಿತಿ ದೇವರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ. ಅವುಗಳನ್ನು ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಇವರು ಹಿಮದಲ್ಲಿ ವೇಗವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಆ ನಾಯಿಗಳಿಗೋ ವಿಪರೀತ ಚಳಿಯಾಗಿ ಮುದುಡಿಕೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಯಜಮಾನದ ಹೊಡೆತದ ರುಚಿ ತಾಳಲಾರದೆ ಓಡುತ್ತಾ ಹೋಗುವ ದ್ರಶ್ಯ ಮನ ಕಲಕಿತು. ಹೀಗೆಯೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದೆ ಹೋದಕೂಡಲೇ ಒಂದು 250 ವರ್ಷಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲಾದ ಚಹಾ 

ಅಂಗಡಿ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅತ್ಯಂತ ಪುಟ್ಟ ಚಹಾ ಅಂಗಡಿ, ಆದರೆ ಅದು ಅಷ್ಟೊಂದು ಹಳೆಯದು ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ಒಡನೆಯೇ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು . ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿದ ಮನೆ 50 ವರ್ಷ ಬರಲು ಕಷ್ಟ. ಅಂಥದರಲ್ಲಿ 250 ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಹಳೆಯದಾದ ಚಹಾ ಅಂಗಡಿ ಅದೇ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಇದೆ ಎಂದರೆ ಸೋಜಿಗವೇ ಸರಿ. ಪ್ರಕ್ರತಿಯ  ವಿಕೋಪಕ್ಕೆ ಎದುರಾಗಿ ಸೆಟೆದು ನಿಂತು ತನ್ನ ಭವಿತವ್ಯದ ಮೊನಚನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿರುವ ಆ ಅಂಗಡಿಗೆ ಒಂದು ಸಲಾಮು ಹೊಡೆದು ಮುಂದೆ ಹೊರಟೆವು. ಪ್ರಕ್ರತಿಯ ವಿಚಿತ್ರ ನೋಡಿ. ಎಲ್ಲ 

ಗಾಳಿ, ಬೆಳಕು ಶುಭ್ರ ವಾಗಿದ್ದರೆ ಈ ರೀತಿಯ ಎಲೆಗಳು ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತವಂತೆ. ಇದನ್ನು ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ನೋಡಲು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೊಂದು ಶುಭ್ರತೆ ಪ್ರಕ್ರತಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಇವು ಹುಟ್ಟುತ್ತವಂತೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಅನೇಕ ಗಿಡಗಳಲ್ಲಿ ಇದರ ದರ್ಶನವಾಯಿತು.  ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ನಡೆಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ಕಾಲದ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಸೆಟ್ ಗಳನ್ನಿಟ್ಟ ಒಂದು ಅಂಗಡಿ ನೋಡಿದೆವು. ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿನ

 

ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಸೆಟ್ ಹೇಗಿತ್ತು ಎನ್ನುವುದರ ಪರಿಚಯವಾಯಿತು. ಇಂದು ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಸೇರಿ ಸುಮಾರು ೧೫ ಕಿ ಮಿ ಗಳಷ್ಟು ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಮಾಡಿದೆವು. ನಯನ ಮನೋಹರ ಹಿಮದ ರಾಶಿಗಳ ನಡುವೆ ನಮ್ಮನ್ನೇ ನಾವು ಕಳೆದು ಕೊಂಡಷ್ಟು ಭಾಸವಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿನ ಒಂದೊಂದು ಪರ್ವತಗಳೂ ನವ ವಧುವಿನಂತೆ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಾ 

ಪ್ರವಾಸಿಗರನ್ನು ತಮ್ಮತ್ತ ಸೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಹೀಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ದಿನ ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಮಾಡಿ ರಾತ್ರಿ ರಾಲ್ಫ್ ಮತ್ತು ಲೀನ ಜೊತೆ ಊಟ ಮಾಡಿ ಕೊನೆಯ ದಿನದ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ನಿದ್ದೆ ಹೋದೆವು. 

ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗನೆ ಎದ್ದು ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಸೆಟ್ ಎಲ್ಲ ತಿರುಗಿ ಕೊಟ್ಟು ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಸಾಮಾನು ಪ್ಯಾಕ್ ಮಾಡಿ ರಾಲ್ಫ್ ಮತ್ತು ಲೀನಾಗ ಕ್ರತಜ್ನತೆಯನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿದಾಗ ಏನೋ ಒಂದು ಅಗಲಿಕೆಯ ನೋವು ಮನದಂಚಿನಲ್ಲಿ ಸುಳಿದು ಹೋಯಿತು. ಮಾನವೀಯತೆಗೆ ಜಾತಿಯ ಹಂಗಿಲ್ಲ,  ಎನ್ನುವುದು ಅವರ ಜೊತೆ ದಿನ ಕಳೆದಾಗ ತಿಳಿಯಿತು. ತಾವು ಸ್ವೀಡಿಶ್ ಆಗಿದ್ದರೂ ನಮ್ಮನ್ನು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ನೋಡಿಕೊಂಡ ಅವರನ್ನು ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಲು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇಂಥಹ ಎಷ್ಟೋ ಮಧುರ ಸಂಭಂದಗಳೊಡನೆ ಬಸ್ ಹತ್ತಿದಾಗ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಏನೋ ಒಂದು ನೋವಿತ್ತು. ರಾಲ್ಫ್ ನಮ್ಮನ್ನು ಕಳಿಸಲು ಬಸ್ ಸ್ಟೇಷನ್ ತನಕ ಬಂದಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೂ ಏನೋ ಬೇಸರ, ನಮಗೂ ಏನೋ ತಳಮಳ. ಬರುವಾಗ ಇದ್ದ ಉತ್ಸಾಹ ಆಗ ಮಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಸಿಹಿನೆನಪುಗಳು, ಮಧುರ ಅನುಭವಗಳು ಮನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ತನ್ನಾಟ ಆರಂಬಿಸಿತ್ತು. ರಾತ್ರಿ Gothenburg ಬಂದಿಳಿದಾಗ 7 ಗಂಟೆಯಾಗಿತ್ತು. ಭಾರವಾದ ಮನಸ್ಸು, ಭಾರ ಹೆಜ್ಜೆಗಳಿಂದ ಮನೆಯ ಕಡೆ ಹೊರಟೆವು. 

 

ಆದರೆ ಈ ಪ್ರವಾಸ ಒಂದು ಹೊಸ ಅನುಭವ ಕೊಟ್ಟಿತು. ಸ್ಕಿಯಿಂಗ್ ಎನೆಂಬುದನ್ನೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ನಮಗೆ ಸ್ವೀಡಿಶ್ ದಂಪತಿಗಳು ಹೊಸ ನೆನಪುಗಳ ಬುತ್ತಿಯನ್ನೇ ನೀಡಿದ್ದರು. ಆ ಹಿಮಗಳ ರಾಶಿ, ಪರ್ವತದ ಸೌಂದರ್ಯ, ಒಂದೇ ಎರಡೇ, ಎಲ್ಲವೂ ಈಗ ನೆನಪು ಮಾತ್ರ, ನೆನಪು ಮಾತ್ರ, ನೆನಪು ಮಾತ್ರ.....  

ಕೊನೆಯ ಒಂದು ತಿಂಗಳಿಂದ ನನ್ನೊಡನೆ ಪ್ರವಾಸ ಕಥನ ಓದಿದ, ಅಭಿಪ್ರಾಯ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ ತಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಧನ್ಯವಾದಗಳು. ಮತ್ತೆ ಬರುತ್ತೇನೆ....